Jorn Vernooij, Hoofd Veterinaire Algemene Dienst, richt zich 100% op de voederwinning van 150 ha gras-, 11 ha mais- en 9 ha grasland met erwten. Van het areaal is 70 ha biologische teelt.  “Door focus , kennis én de juiste timing realiseren wij een hoge ruwvoerkwaliteit. Ik werk daarbij heel nauw samen met de loonwerker en ook dát is bepalend voor het succes”, stelt Jorn. “Binnenkort starten we met het maaien van het grasland waar we erwten doorheen hebben gezaaid voor een hogere eiwitopbrengst. Het oogstmoment bepalen we heel secuur: nét voordat de erwten uit de peul scheuren. Dan is de opbrengst het hoogst en blijven ze in de schil. Wij harken het maaisel voorzichtig bij elkaar, waarna de loonwerker de erwten met de hakselaar iets kneust. Zo kan de koe de erwt beter benutten.”

Als bemesting van het grasland met erwten gebruiken ze alleen vaste mest omdat erwten minder stikstof uit mest nodig hebben. Voor de bemesting van het maisland gebruiken ze ook drijfmest. “We zaaien al jaren het maisras Ronaldinho. Dit ras start goed op, groeit vlot door, is middelvroeg rijp en kent weinig bladvlekziekte”, legt Jorn uit. “Heel belangrijk is om het perceel onkruidvrij te houden. Wij doen dit door het te wiedeggen. Voor de biologische teelt betekent dit dat je er bovenop moet zitten en juist daar haal ik veel voldoening uit.”

Behalve de focus op een uitstekende ruwvoerkwaliteit is ook de dierverzorging volgens vaste protocollen en goede hygiëne onderdeel van het succes op De Tolakker. Samen met haar team zorgt Leonie de Jongh-Vernooij voor de 70 melkkoeien en het jongvee op biologisch melkveebedrijf De Tolakker. Daarnaast geven ze dagelijks onderwijs aan de studenten van de Veterinaire Faculteit. Met zo veel veterinaire kennis is het niet vreemd dat de gezondheid van de dieren hoog in het vaandel staat op het biologische melkveebedrijf. “Alleen gezonde koeien die goed vreten, kunnen een hoge melkproductie op verantwoorde wijze volhouden” is de overtuiging van Leonie. En dat het wel snor zit met de uiergezondheid blijkt wel uit het feit dat het celgetal regelmatig lager ligt dan de BSK. 

“We kijken daarnaast goed naar het gedrag en uiterlijk van de dieren. Mest, pensvulling, herkauwactiviteit, attentielijsten. Als we een afwijking constateren handelen we direct. Bij een vermoeden van uierontsteking nemen we een melkmonster. We controleren op ketonlichamen als we verschijnselen van slepende melkziekte waarnemen of op calcium bij vermoeden van melkziekte. Natuurlijk helpt het wel dat we dankzij de studenten veel waarnemers in de stal hebben”, geeft Leonie toe. “Maar vooral het snel handelen en niet afwachten is de basis voor een goede gezondheid en productie.”

De transitieperiode is de fase waarin 80% van de problemen ontstaat. Het juiste rantsoen, goed management en scherpe waarneming is dan cruciaal. Leonie geeft aan hoe ze dat op De Tolakker aanpakken: “Zeven weken voor afkalfdatum zetten we de koeien droog. Afhankelijk van de hoeveelheid melk die ze dan nog geven gaat dit in één keer of geleidelijk door vooraf al enkele melkingen over te slaan. De droge koeien gaan in de potstal en krijgen het drogekoeienrantsoen. Dit is gras van de 2e of 3e snede van land dat niet bemest is. Het kaliumgehalte van deze balen mag niet te hoog zijn. Daarnaast krijgen de koeien droogstandsmineralen en 200 gram soja per dag voor juiste dekking van de eiwitbehoefte (afhankelijk van het eiwitgehalte in het kuilgras). Na afkalven leggen we het kalf meteen tussen het voer in het voerrek. De koe likt het kalf dan schoon en gaat direct vreten, wat belangrijk is voor een vlotte opstart. We geven extra emmers water, omdat de koe uit zichzelf vaak onvoldoende water drinkt. Het kalf gaat daarna in een schone iglo. Als de koe na afkalven fit is mag ze de volgende dag bij de verse koeien. De verse koeien krijgen het basisrantsoen aan ruwvoer. De krachtvoergift bouwen we in dertig dagen op naar 10 kg per koe per dag.” Per 100 kg meetmelk voeren we gemiddeld 16,0 kg krachtvoer. De totale melkgift zit op 34,5 liter per dag.